“Als ik weer vrij kom..” Het zijn de eerste woorden van een stuk tekst van Hugh Lewin en het hoewel het slechts woorden op papier zijn, zijn ze voor sommigen zo zwaar dat ze niet uitspreekbaar zijn. Dan moet er namelijk wel sprake zijn van hoop, van de verwachting dat het goed kan komen en dat het leven zin heeft. En dat is helaas niet altijd voor iedereen het geval..
Onze coaching is voor iedereen geschikt en het pallet aan deelnemers op onze verschillende reizen en in de trajecten is dan ook heel divers. Of je nu komt voor individuele soulsearching, vanwege een burn-out, vast zit in relatie, carrière of elders, te kampen hebt met de gevolgen van trauma of een andere psychische aandoening, te dealen hebt met rouw of andere bagage uit het verleden: Je bent van harte welkom en wij zullen je zo optimaal mogelijk begeleiden in jouw reis.
Of je nu lid bent van executive board van een grote verzekeraar, high school drop-out, cum laude geslaagd, huismoeder of -vader, bakker, journalist, binnenvaartschipper, supermarktmanager, actuaris, salesmedewerker, militair, verpleegkundige, havenarbeider of boer. Ondernemer, in loondienst of (nog)zoekende. Wij krijgen iedereen mee.
We zijn allemaal uniek met onze eigen unieke achtergrond, ontwikkeling en ons eigen (levens)verhaal. We hebben onze eigen scripts en we bouwden van jongs af aan het bouwwerk van ons leven op de fundamenten die er (vroeg)kinderlijk waren. Dat onderscheid ons van de ander en dat maakt ons uniek.
Tegelijkertijd zijn we allemaal mens en zijn die fundamenten van ons in grote lijnen op dezelfde wijze bepaald en bepalend. Denk hierbij aan belangrijke pijlers als hechting en basisbehoeften. De thema’s zijn weliswaar voor iedereen gelijk maar de wijze waarop iemand ze omgezet heeft in strategieën, mechanismen en patronen is weer ultiem persoonsgebonden. Met die zienswijze in het vizier ontwikkelden wij Kern Krachtig Samen, het meest intensieve en krachtige coachingstraject in Nederland e.o.
Wat ons ook allemaal hetzelfde maakt is onze enorme drang om te (over)leven. Ieder mens heeft het in zich om die levenslust of -energie te voelen en aan te boren. Maar helaas zijn er ook veel mensen waarbij het contact met die levensbron is afgesneden of afgesloten en dan kunnen ze daar geen contact meer mee maken. De zin van het leven en de zin om te leven verdwijnen.
Niet zelden is dit een gevolg van het ervaren van seksueel misbruik. Onze seksualiteit is namelijk rechtstreeks verbonden met onze levensenergie. Dus als in die seksualiteit traumatische ervaring en/of schade is opgedaan snijdt dit veelal de weg naar de eigen levensenergie af. Dat is geen keuze van de overlever van het misbruik maar een achterblijfsel van de dader. In de traumaseksuologie hebben ze het dan over de geïnternaliseerde dader die de macht over jou neemt en deze zal blijven trachten je zelfbeschikking af te nemen net zolang totdat je die dader uit je hebt gekregen. Dit kan zelfs uitmonden in suïcidaliteit.
Het bovenstaande is ter inleiding van een persoonlijk verhaal van 1 van onze deelnemers in Kern Krachtig Samen. Een dame met een verhaal waar je enerzijds slechts van kan gruwelen en anderzijds zo enorm veel liefde bij kan voelen. Deze moedige dame heet Linda en dit is haar verhaal:
Mijn reis met Kern Krachtig Samen naar Vietnam
Mijn achtergrond:
Ik ben een 46e jarige gehuwde vrouw met een zoon van 19 jaar. Op mijn 10e levensjaar zijn mijn vader en moeder gescheiden en is het seksueel misbruik binnen het ouderlijk gezin begonnen. Dit heeft tot mijn 16e levensjaar geduurd. Tot mijn 39e kon ik op basis van mijn aangeleerde overlevingsstrategieën aardig uit de voeten. Ik kwam af en toe wel bij een hulpverlener, maar daar bleef het bij. Op mijn 39e gebeurde er een gelijksoortig incident dat relateerde aan mijn jeugd, toen stortte ik in. Ik ben opgenomen geweest in diverse klinieken en behandelcentra. En ik heb daarna nog allerlei vormen van therapie gevolgd maar niks hielp. Uiteindelijk kreeg ik de diagnose ‘uitbehandeld.’ Ondanks dat ik heel veel van mijn man en zoon hou en de kleine dingen in het leven waardeer, is het leven voor mij een enorme struggle. Mijn overlevingsstrategieën werken niet meer zo goed als dat ze deden, waardoor ik niet kan doen en laten wat ik graag zou willen. Mijn doodswens is dan ook erg groot. Na zelf eerder een poging hiertoe te hebben gewaagd die mislukte, heb ik me aangemeld bij de Levenseindekliniek. Via mijn lieve vriendin kwam ik in contact met Arie en Evi. Mijn vriendin heeft als veteraan deelgenomen aan het programma Beau en de Veteranen en had positieve ervaringen. Terwijl mijn besluit eigenlijk al vast stond, heb ik me toch aangemeld voor het traject Kern Krachtig Samen.
Mijn reis:
De intakes doen de coaches onafhankelijk van elkaar. Het eerste gesprek was alleen met Arie. Ik vind het moeilijk mannen te vertrouwen, want door mijn verleden is mijn overtuiging dat mannen niet te vertrouwen zijn. Maar het was een heel fijn gesprek. Ik merkte dat Arie heel veel kennis en ervaring heeft waardoor ik me rustig en op mijn gemak voelde (haha lees later in het verhaal). Het tweede gesprek was met Evi. Vrouwen vertrouw ik veel meer dus de klik was er gelijk. Ondanks dat ik het over de heftige gebeurtenissen in mijn leven had, was ook dit een fijn gesprek. Wat ik heel waardevol vind, is dat enkele coaches ook ervaringsdeskundigen zijn. Het praten en het delen van je verhaal gaat veel makkelijker. En er is herkenning en erkenning. Daarna volgden er sessies voorafgaand aan de reis. Deze waren heftig, intensief maar gaven al wel wat inzicht. In plaats van per se te gaan wroeten in trauma’s, worden nu je overlevingsstrategieën aangepakt. Een heel andere benadering dan in de reguliere zorg. Over zaken die me niet lukten ter voorbereiding op de reis (triggers), werd altijd meegedacht en een oplossing voor gevonden. Een van de triggers was voor mij bv. het boekje ‘Hoe raak ik je aan.’ Alleen al van de titel schoot ik in de vlekken.
Op 7 oktober reisden we af naar Vietnam. Ik vond het ongelofelijk spannend. Ik ben een controlefreak en nu wist ik niet waar ik aan toe was. Controle betekent voor mij overzicht, en overzicht bied mij een vorm van veiligheid, iets wat ik vanuit mijn seksueel misbruik periode heb meegenomen. Ik zag enorm op tegen de sessies, en van de totaal 7 mensen in mijn groep waren er nog eens 3 van het mannelijke geslacht. Hoe ga ik dit doen? En waar ben ik aan begonnen? 17 uur reizen van huis helemaal alleen. Met Arie als mannelijke coach lag ik de eerste dagen erg overhoop, want vertrouwen kon ik hem niet was mijn overtuiging. En bij alles wat er in de groep gebeurde, of als ik enigszins het gevoel had dat Arie boos was, betrok ik het op mezelf en ik bleef ik me hiervoor verontschuldigen. Dat is mijn overlevingssysteem. Boosheid, of iets wat er op lijkt, betekent gevaar. Dus moet ik zorgen dat het weggaat. Ook het ‘s ochtends opstaan en niet weten wat de dag gaat brengen, en dat de hele dag door, maakte me heel erg onrustig en onzeker. Ik kwam mezelf dus overal tegen. Pas na een dag of twee merkte ik dat ik begon te wennen aan de situatie. Het belangrijkste hierin was dat de groep en de coaches waarmee ik was me veiligheid en vertrouwen boden. De coaches zetten ook hun eigen achtergrond in door hun verhaal te vertellen. Zij stellen zich net als de deelnemers kwetsbaar op, wat voor mij een toegevoegde waarde was om verbinding te maken. Met een psycholoog is de dynamiek heel anders. Door de veilige omgeving waarin ik me bevond kon ik gaan bewegen. En op enig moment durfde ik vanuit vertrouwen i.p.v. controle te gaan handelen. Iets wat ik niet vaak eerder heb mogen ervaren in therapieën of binnen een groep mensen. Daardoor ontstond er ruimte en kon ik kleine stapjes maken, en dat gaf mij zo’n ongelooflijk vrij gevoel. Ik durfde naar de ‘seksueel misbruik periode’ te kijken, leren grenzen te voelen en ervaren en een begin te maken met het contact maken met mezelf. Ik heb in de twee weken dat ik daar mocht zijn heel veel over mezelf geleerd en heel veel nieuwe inzichten gekregen. En ik ben heel dankbaar dat ik, met Arie en Evi als coach, als deelnemer mee mocht op reis.
Terug uit Vietnam:
Terug thuis stopt de begeleiding niet en gaan de sessies nog door. Ik ben nu 9 maanden verder en maak nog steeds kleine stapjes vooruit. Doordat ik in Vietnam bij mijn pijn van het seksueel misbruik heb kunnen maar ook durven komen, kan ik nu voelen. En door te kunnen voelen, kan ik voelen wat ik nodig heb. Ik ben samen met de coaches verder gegaan met het uitwerken van de theorieën die zij mij in Vietnam hebben aangereikt. Daardoor ben ik mezelf gaan leren kennen, en mijn binnenwereld gaan begrijpen. Ik ben nu bezig met de zoektocht in mezelf naar wie ik in de kern ben. En hoewel die veel pijnlijke momenten kent, vind ik het reuze interessant en voel ik dat er een ontwikkeling in mezelf plaatsvindt. Soms kan ik hier al iemand anders in meenemen, zodat hij/zij mijn systeem een beetje kan gaan leren begrijpen. En waar ik voor Vietnam nog alleen in de beschadiging zat en er helemaal niks mee kon, heb ik nu een helikopterview ontwikkeld. Dus ik heb ook daarin een stap gemaakt. Van onbewust onbekwaam, naar bewust onbekwaam. En ik weet en voel nu wat ik nodig heb qua hulpverlening om bv mijn herbelevingen aan te pakken. Ik voel dat ik stukje bij beetje weer wat regie krijg over mijn eigen leven, iets wat ik niet meer voor mogelijk had gehouden.
Linda
Wij zijn Linda dankbaar voor het vertrouwen dat ze in ons heeft willen leggen en de enorme persoonlijke moed die ze heeft getoond zowel in het proces als daarna. Alle stappen die ze heeft gemaakt in het afgelopen jaar mag zij zich op haar eigen conto bijschrijven. Wij zijn ongelofelijk trots op haar omdat we weten dat Linda in het traject echt alles heeft gegeven wat ze in zich had en nog steeds iedere dag geeft, hoe heftig dit vaak ook is. Levenseinde is dan ook niet uit beeld, het is nu alleen niet de gekozen optie.
Bijna niemand kan zich voorstellen hoe zwaar het is om van de keuze om je leven te beëindigen weer te gaan naar de keuze om dit leven aan te gaan. Voor Linda betekend dat bijna dagelijkse herbelevingen en nachtmerries, chronische pijn en stress, een hevig wisselende emotionele binnenwereld. Het leven beëindigen was de keuze omdat ze dit leven ook echt niet meer wilde. Dat ze er nu naar aanleiding van dit traject toch voor gaat is in haar dagelijkse realiteit maar een minimaal verschil. Het is namelijk nog steeds loodzwaar en hoewel ze op weg is naar boven, is het nog steeds meestal donker, koud, eenzaam en angstaanjagend. Iedereen kan een held zijn als de zon schijnt, Linda is er een omdat ze weet dat ze daar naar toe wil. stapje voor stapje, dag voor dag. Eigenlijk net zoals het echte Special Forces betaamd; Who dares wins!
Wij zijn special Forces in Business. Wij zijn dé outdoor coaching specialist van Nederland e.o. Wij gaan door waar anderen stoppen en onze missie, visie én belofte is: Verandering is altijd mogelijk, punt!
Toen Linda bij ons in het traject kwam, vroegen we haar om onderstaande tekst hardop voor te lezen aan zichzelf. Dat ging niet zonder slag of stoot maar hiermee werd wel het zaadje geplant dat dwars door de keiharde dorre grond van het misbruik naar boven wil komen. Met wat Vietnamees water en zonlicht kwam het al een eind, de rest gaat jou ook lukken, Linda! 