De GGZ in Nederland is helemaal vastgelopen en daar waar de afkorting ooit nog stond voor Geestelijke GezondheidsZorg is dit nu voor veel teveel mensen in te ruilen voor Geen Goede Zorg.
Laten we eens beginnen met 10 punten aanwijzen die duidelijk aantonen wat er niet goed gaat:
1) De regie over de zorg ligt niet bij de zorgbehoevende of zorgverlener maar bij de zorgverzekeraars en farmaceutische industrie. Het is allang niet meer wie betaald, bepaald. Het is nu; wie eraan kan verdienen, bepaald. De kwaliteit van zorg is dus ook niet meer het uitgangspunt maar dat zijn de kosten versus de baten van de regiehouders.
2) De zorgverlener berust zich op een medisch model en daaraan gekoppeld een natuurwetenschappelijk wereldbeeld. Daardoor heeft de DSM (editie 5 inmiddels) een veel te prominente plek gekregen in het geheel. Diagnoses leiden tot versimpeling en tunnelvisie als het gaat om effectief verlenen van zorg. Behandelingen worden verbonden aan kaders en protocollen die contraproductief uitwerken en geen recht doen aan de complexe binnenwereld en context van de mens die zorg behoeft.
3) Angst en controle voeren de boventoon in de behandelsetting en er wordt niet meer gekozen voor zorg vanuit liefde en vertrouwen.
4) Zorgbehoevenden en vooral ook medewerkers werkzaam in de zorg worden monddood gemaakt door bestuurders en directies. De goede naam behouden is belangrijker dan goede zorg verlenen. Dit gaat zelfs zo ver dat er incidenten gemeld worden waarbij zorgbehoevenden of zorgmedewerkers gechanteerd worden.
5) De wachtlijsten rijzen de pan uit. De treeknorm wordt bijna nergens behaald terwijl dit als bovengrens zou moeten gelden. In de praktijk betekent dit dat mensen na aanmelding vaak langer dan 4 weken moeten wachten op een eerste intake en daarna zelfs meer dan 10 weken moeten wachten op de start van de zorg (behandeling/therapie). Dit loopt in steeds meer gevallen zelfs op tot meer dan 1 jaar wachten na aanmelding alvorens iemand zorg gaat ontvangen. Daarna verlopen veel trajecten ook nog eens traag waardoor zorgbehoevenden soms jaren bezig zijn om een traject af te ronden.
6) Het traject afronden wordt ingegeven door van alles en iedereen, behalve vanuit de perceptie van de zorgbehoevende zelf. Zo komen veel zorgbehoevenden uiteindelijk weer ‘vrij’ uit het GGZ systeem met kwalificaties als ‘uitbehandeld met restklachten’ of een nieuwe diagnose zoals ‘therapieresistente PTSS’ o.i.d. Je zou simpel kunnen stellen; mensen worden niet geholpen maar systemen en organisaties worden geholpen om van mensen af te komen die ze niet kunnen helpen.
7) Zorginstanties en zorgverleners zijn veelal blind voor de impact van de door hen verleende diensten en medicatie. Het is niet zeldzaam dat de GGZ zelf oorzaak is van extra trauma, klachten en uiteindelijk dus ook weer nieuwe diagnoses.
8) Het protocolfetisjisme i.c.m. het eerder aangehaalde natuurwetenschappelijke wereldbeeld hebben gemaakt dat therapie/behandeling mogelijkheden alleen maar serieus genomen worden als ze te berekenen, kwantificeren en/of meetbaar en dus afrekenbaar zijn. Audits, certificeringen, tijdschema’s en controlelijsten hebben de hoogste prioriteit, niemand heeft meer oog voor de werkelijke klacht, wat eronder ligt en wie in werkelijke zin zou moeten percipiëren wanneer het verholpen is.
9) Omdat diagnoses opgemaakt worden op basis van symptomen, richt de zorg zich daar ook op. Nagenoeg niemand lijkt zich te beseffen dat symptomen slechts een uiting zijn van iets dat zich daaronder verscholen wil houden. In die zin laten zorgverleners zich veel te veel misleiden door het denken, voelen en handelen van zorgbehoevenden.
10) Als je, als zorgbehoevende, eerst ellenlang gewacht hebt om aan de beurt te zijn. Vervolgens men je alle regie afpakt en je behandeld als een machine met een defect om deze te maken of om je op te lappen zodat je met je defect niet teveel problemen oplevert voor de samenleving. Je er dan ook nog eens achter komt dat ze jou wel geholpen hebben maar vooral om er zelf beter van te worden en je niet geleerd hebben hoe je in de toekomst er zelfstandig mee verder kan om herhaling/terugval te voorkomen. En vooral om te ervaren dat het labelen en de repressie ervoor gezorgd hebben dat je klacht dichter bij je identiteitservaring is gekomen dan goed voor je is. Dan weet je het zeker: Dit was GGZ..
Geen Goede Zorg!
Maarja.. wat dan wel?
Middels (eveneens) 10 punten laten wij je graag zien dat het ook anders kan:
1) Er is een organisatie die jou als gids wil ondersteunen bij de zoektocht in jouw eigen psychisch-emotionele binnenwereld. Zo leer je er zelf in te zijn en te bewegen en zo kan je jouw eigen gewenste verandering vorm geven. Iedere stap vooruit zet dus ook echt zelf. Daarnaast zal je gelijk ervaren dat jij niet je klacht bent. Je kan er vrij van komen op een wijze die je van tevoren waarschijnlijk nooit had kunnen bedenken.
2) Er is een organisatie die wel degelijk veel aandacht heeft voor jouw denken, voelen en handelen maar zich daar niet door laat af- of misleiden. Zij zullen je meenemen naar veel diepere lagen in jezelf. Dat wat zij ‘de fundamenten van je bestaan‘ noemen en waar al jouw levensboodschappen, strategieën, mechanismen, patronen en overtuigingen hun oorsprong hebben. Dat is ook de plek waar de oorzaak van jouw klacht(en) gehuisvest is. De symptomen zullen automatisch verdwijnen als de onderliggende reden, net als de wortels van onkruid, uit hun grond worden gehaald.
3) Er is een organisatie waar jouw perceptie het uitgangspunt is van de dienstverlening en waarbij de mensen die je in het proces ondersteunen zichzelf verlost hebben van protocollen, formats, dogma’s en zelfs sociaal wenselijkheid. Hier mag alles er gewoon zijn en is niets (te) gek. Hierdoor zal het proces zich op natuurlijke wijze voltrekken zoals een rivier het water haar weg laat vinden.
4) Er is een organisatie waar men bewust is van de impact van het proces. Simpelweg omdat de mensen die er werken het zelf ook doorlopen. Precies daarom zijn ze betrouwbare, geloofwaardige en waardevolle gidsen. Ze kennen het terrein dat jij gaat betreden in hun nabijheid. Ze kennen dus ook de weerstanden, de angsten, de pijn, het verdriet en alle andere (neven)effecten dat het zal bieden. Je doorloopt het écht samen met mensen die naast je blijven, ook als het spannend wordt en je iets aan gaat kijken wat je liever niet wilt zien.
5) Er is een organisatie die eigenlijk niets doen met diagnoses. Zij zien dat het slechts benamingen zijn van (een verzameling van) symptomen. Zij denken niet in hokjes, plakken geen labels en bepalen al helemaal niet wat goed of fout is of wanneer het klaar of genoeg is. Dat mag jij zelf doen want deze organisatie werkt voor jou.
6) Er is een organisatie waar je, als je wilt, iedere maand kan starten en je eigenlijk nooit langer dan een week hoeft te wachten als je wilt beginnen aan jouw traject. Tevens bieden ze intensieve meerdaagse trajecten waardoor je ook relatief snel stappen maakt en dus ook versneld verder komt. Natuurlijk vraagt dat wat van je agenda maar die investering is snel terugverdiend want waarom maanden of zelf jaren aan een traject, vaak met allemaal losse sessies, vastzitten als je vele malen sneller (en beter) bij je doel kan uitkomen?
7) Er is een organisatie die er bij gebaat is om de hoogste kwaliteit te leveren omdat ze ervoor gekozen hebben dat hun klanten ook hun ambassadeurs in wording zijn. Zij staan dus altijd open voor feedback en willen graag het gesprek aangaan over hun dienstverlening, de keuzes die ze maken en de motivering die ze daarvoor hebben. Zij beschouwen hun zienswijze niet als dé waarheid en willen graag leren en evolueren, juist door goed naar hun klanten te luisteren.
8) Er is een organisatie waar liefde en vertrouwen de twee primaire uitgangspunten voor hun ziens- en werkwijze zijn. Er is dus ook geen drang of dwang en bij iedere uitnodiging van hun zijde mag je voor jezelf afwegen wat je er op dat moment mee wilt.
9) Er is een organisatie waar men begrijpt hoe complex de binnenwereld en context van een mens is. Die valt voor hen dan ook niet samen te vatten in een diagnose, theorie of model. Vanuit een holistisch vertrekpunt staan zij open voor alles wat zich aandient en voordoet. Ze werken dus ook niet alleen maar volgens methode X of Y maar ‘lezen’ mens en momentum om vervolgens daarop in te spelen. Daarbij zijn ze zelf ook kwetsbaar, zullen ze geraakt worden en zullen ze dan ook niet gevrijwaard zijn van de impact van het samen zijn.
10) Er is dus ook een organisatie waar jij als zorgbehoevende dus altijd de regie over jezelf houdt. Want bij hen is het nog steeds zo dat wie betaald, bepaald. En over de prijs kunnen we simpel zijn: Na afloop zul je toegeven dat het iedere cent (en meer) waard was. Het is immers een investering geweest in ieder volgende dag van je leven.
Wie zijn wij? Wij zijn Special Forces in Business. Wij zijn dé outdoor coaching specialist van Nederland e.o. Wij gaan door waar anderen stoppen. Onze missie, visie én belofte is:
Verandering is altijd mogelijk, punt!
Meer weten over onze krachtige coaching? Check onze website voor meer informatie & boekingen:
www.decoachingsreisvanjeleven.nl
Vragen kan je altijd mailen naar team@sfib.nl