Daar zit je dan… Op een onbewoond eiland ver van huis en de mensen die je kent. Tegenover je neemt iemand plaats en haar uitnodiging is simpel: “Zou je mij aan willen raken met je hand door deze heel langzaam van je knie naar mijn wang te brengen? kitchen cabinets makeover. We spreken een zichtbaar signaal af waarbij ik je beweging mag stilzetten en ook weer door mag laten gaan. Ook is er een zichtbaar signaal voor als ik je gaandeweg terug wil laten keren. Kijk mij maar aan en raak mij maar aan..”
Je eerste gedachte is: “Ja natuurlijk, geen enkel probleem, dat doe ik wel even” Je hebt immers al een leven lang zoveel mensen aangeraakt, op zoveel manieren en in situaties die vele malen lastiger leken dan deze. “Wat is hier nou zo ingewikkeld aan? ” vraag je jezelf in stilte af vlak voordat je begint.
Je sluit heel even je ogen, maakt je bewust van je ademhaling en maakt nog een laatste subtiele beweging om er goed voor te gaan zitten. Je legt je rechterhand op je rechterknie, opent je ogen en kijkt haar in de ogen. find more information here. En dan ineens begint de dans. De dans tussen angst en behoefte, tussen afstand en nabijheid, tussen controle en vertrouwen, tussen weerstand en overgave… Ineens voel je de complexiteit van iets wat ogenschijnlijk zo eenvoudig leek.
Iemand aanraken.. We lijken het dag in dag uit te doen maar raken we iemand dan ook écht aan? Het antwoord op deze vraag geven wordt eenvoudiger als we de uitwerking ervan daarin meenemen. Als we iemand écht aanraken, worden we namelijk zelf ook écht aangeraakt..
Je hand gaat langzaam naar haar wang. Zo traag dat schepen aan de horizon verschijnen maar daar ook weer in verdwijnen. Je lijkt stil te zitten in een oneindig hier en nu en bent je niet meer bewust van je omgeving. Des te meer ben je je ineens bewust van het contact met jezelf doordat je de ander gaat aanraken. Iets wat je veelal bijna uit automatisme en vaak onbewust deed, wordt ineens het episch centrum van je bewustzijn. Een beweging die je kent; je hand uit steken om de ander aan te raken, komt ineens in allerlei lagen van je systeem binnen.
Al in de bovenste lagen komen de eerste vragen: “Ga ik niet te snel? Mag ik haar echt wel aanraken? En wat gebeurd er als ik haar aanraak en ze reageert niet zoals ik hoop of verwacht?” Vragen die je jezelf in veel van de aanrakingen in de afgelopen jaren niet of nauwelijks stelde maar door de traagheid van deze oefening ervaar je pas hoeveel laagjes subtiliteit kent. En dan ben je nog maar net onderweg met je hand naar haar wang… Ineens komt er iets op wat je niet (her)kent in aanraking: Weerstand!
In eenzelfde gelaagdheid zoals de bergen op de achtergrond zichtbaar maken, komen de lijfelijke ervaringen die horen bij je angsten, je pogingen om afstand te bewaren en controle te behouden. Vanuit onze (vroeg)kinderlijke ervaring hebben we geleerd dat de ander ons zal kwetsen. Deze ervaringen zijn pijnlijk en leveren verdriet op. De angst voor herhaling maakt dat we ons beschermen; we creëren afstand en zoeken naar controle. Soms zijn die angsten zelfs zo groot dat we (bijna) geen contact meer kunnen maken met de behoefte full-service home renovation aan nabijheid en aanraking. We kunnen niet meer vertrouwen en er komt geen overgave. Maar of je die behoefte nu waarneemt of niet, deze is er altijd. Wij mensen hebben een levensgrote behoefte aan de ander en tegelijkertijd zijn we doodsbang van de ander. Een elementaire balans die vaak doorslaat naar de kant die ook wel de schaduwzijde van de contactcirkel wordt genoemd. De kant die ons ervan weerhoudt om écht aan te raken en écht aangeraakt te worden.
Gelukkig gaat deze oefening zo traag dat je dit allemaal in jezelf kunt waarnemen. Je kunt jezelf stilzetten of stilgezet worden. Je hebt zelfs de veiligheid om te stoppen en terug te gaan. Dit creëert de ruimte om van observatie naar stretch te gaan.
Een patroon doorbreken gaat slechts vanuit het inzicht van dat patroon. Vervolgens heb je de tijd en ruimte nodig om je eigen stretch op te zoeken. Die stretch gaat over je mogelijkheden om een nieuwe beweging te maken. De beweging die hoort bij de beoogde verandering. Te hard, te snel, te vaak en/of te veel zorgt voor, net zoals bijvoorbeeld in de sport, voor (nieuwe) kwetsuren. Het gaat voorbij de eigen en/of andermans grenzen en vaak zelfs dwars door de weerstand. Dit laatste lijkt soms een wenselijk resultaat maar levert niet op dat de weerstand werkelijk verdwenen is, er is slechts geforceerd en het valt daarmee niet te integreren in je leven middels een nieuw patroon. Echter.. Als de weerstand zich voordoet en je zoekt de stretch niet op, zal je stagneren. Dan blijft alles zoals het was en is er ook geen verandering mogelijk. De stretch is het gebied waarin je aan de ene kant spanning voelt en aan de andere kant nog net genoeg nieuwsgierigheid is om (nog) niet aan die spanning gehoor te geven en door te bewegen.
Je vertraagt, je verstilt, je observeert je gedachten en gevoelens, je voelt lijf op bepaalde plekken en je neemt je spanning waar. Maar je voelt ook dat je nog meer kan en wil, je zoekt je stretch op en dan ineens gebeurd er iets bijzonders. Zo plotseling als je de weerstand voelde opkomen, zo snel verdwijnt deze ook weer. Maar het opkomen ervan kwam met hardheid en spanning en het verdwijnen gaat gepaard met zachtheid en kalmte. Je komt nu volledig in contact met je behoefte en er lijkt nu nog maar 1 weg; totale overgave!
Maar in contact ben je nooit alleen en de ander beleeft ook een dans. De pasjes gaan niet altijd in hetzelfde tempo en/of dezelfde richting. Ieder heeft zijn eigen ruimte nodig en juist daarom is het een dans. Nu je zelf gekozen hebt voor de totale overgave is het nog de vraag of de ander hier wel klaar voor is. Je merkt ook al iets aan haar ogen, aan haar gezicht en de energie veranderd. Je overgave is fijn maar nog niet gewenst. Ze wil nog even tijd en ruimte voor zichzelf en dus zet ze je stil met het afgesproken signaal. In totale roerloosheid voelt zij in of ze zo weer door kan gaan en in diezelfde roerloosheid wordt je totale overgave aangevallen door twijfel. “Waarom zet ze mij nu stil? Hoe lang gaat dit duren? Wat beslist ze vanuit die stilte, mag ik verder of moet ik terug? Ik wil mijzelf geven, is dat niet goed (genoeg)? Wijst ze mij af?” Al met al in ieder geval een mooie zelftest of je overgave wel totaal was of dat je wellicht toch nog reserves had. Ergens zal ze aanvoelen wat het is en het zal meewegen in haar beslissing. Als we zo intens in contact komen met elkaar zenden we boodschappen over en weer zonder ook maar een woord te wisselen. Dit soort stiltes vertellen je van alles.
Ze geeft een minuscule oogwenk en je hand mag verder naar haar wang. Je bent er nu bijna en je begint waar te nemen dat hoewel er nog geen fysiek contact is, de energie van haar wang je hand al raakt. Je voelt warmte. Die warmte van de wang voelt zo fijn dat je het liefste zou versnellen maar je bent nu in de staat waarbij je samen het onbeschreven en onbesproken ritme van de dans bepaald. Het is niet meer alleen aan jou, het is van jullie samen.
Je hand raakt haar huid en langzaam schuiven je vingertoppen, vingerkootjes en uiteindelijk je hele handpalm op haar gezicht. De uiterlijke aanraking van haar wang valt ineens samen met de innerlijke aanraking van jezelf.
Hoe raak ik je aan? Nou bijvoorbeeld zo.. 😉
‘Hoe raak ik je aan’ is de titel van een prachtig boek geschreven door Wibe Veenbaas en Piet Weisfelt. Wij kunnen het iedereen aanbevelen.
Als deelnemer van onze coachingsreizen of -trajecten nemen wij je mee naar de fundamenten van je bestaan. Thema’s als contact, hechting, intimiteit en ook seksualiteit raken ons in de kern. Net als de 5 basisbehoeften (volgens Pesso): plaats, steun, voeding, bescherming en begrenzing. Maar ook onze karakterstructuren, ons systeem en onze minderwaardigheid spelen een belangrijke rol. Alles grijpt in elkaar en vloeit in elkaar over. Dat vergt een bijzondere multi-dimensionale (holistische) aanpak: Niet alleen maar 1 theorie of methodiek gebruiken, niet alleen maar in het verbale spectrum blijven, niet alleen gebruik maken van de cognitie…
Wij raken je aan met alle vermogens die wij hebben. Door af te stemmen op bijzondere frequenties en middels (lang)vergeten talen. Coaching waarbij we praten, luisteren, lezen, schrijven maar vooral ook onze mond houden en het lichaam én de ervaringen die daarin liggen opgeslagen voor zichzelf laten spreken. Dat raakt de kern van je bestaan, dat raakt jou!
Wil jij ook aangeraakt worden? Zoek dan op onze website de meest passende outdoor coachingsreis of -traject voor jou. Uiteraard mag je ons ook altijd benaderen om samen te onderzoeken wat het beste bij jou past.
Wij zijn Special Forces in Business. Wij zijn dé outdoor coaching specialist van Nederland e.o. Wij gaan door waar anderen stoppen. Onze missie, visie én belofte is:
Verandering is altijd mogelijk, punt!
🙏