De ervaring van Martine Timmersmans

Waarom dan nu pas een verhaal? Ik heb er nog niet eerder over geschreven, omdat ik daar gewoon nog niet aan toe was. Omdat ik het als een, voor mij, waardeloze reis zag… Echt een ‘k*tvakantie’, zoals tijdens de reis regelmatig al even gegrapt werd. Want wat ben ik mezelf keihard tegengekomen… Zo ongeveer vanaf dag 2 tot en met dag 15 en de maanden daarna. De struggles waar ik in het dagelijkse leven vaak mee worstel zijn onder een vergrootglas gelegd. En dat was niet leuk. Tijdens een ervaringsoefening werd me nogmaals een hele duidelijke spiegel voorgehouden. Een ervaring werd het, maar de pósitieve ervaring waar ik op gehoopt had bleef uit. Ik kreeg alleen die spiegel. Ik liep volledig vast en het lukte me niet om daar tijdens de reis uit te komen. Het maakte me boos, bang, verdrietig en wantrouwend en een periode van worstelen met mezelf en de wereld om me heen volgde.

Deze week was ik eraan toe om vanuit mezelf het gesprek erover aan te gaan. Voor het eerst in mijn leven heb ik echt mijn diepste gevoel geuit. Verteld hoe boos, bang en verdrietig ik ben. En hoe moeilijk ik het vind om weer te vertrouwen. En dit punt had ik nooit bereikt als het daar op dat eiland op een mildere manier verlopen was… De eerste stappen in durven voelen en mezelf durven uiten zijn gezet! Het was een fijn gesprek! En ik snap waarom het allemaal zo gegaan is. 

Deze keiharde confrontatie met mezelf en alles wat ik in de maanden daarna ben tegengekomen had ik nodig om uiteindelijk, zonder afhankelijk te zijn van iemand anders, in beweging te komen. Dus hoe waardeloos het toen leek, zo waardevol is het nu!