Deelnemer van de coachingsreis van je leven – 4×4 editie april 2024
Deelnemer van de coachingsreis van je leven – 4×4 editie april 2024
‘De Coachingsreis van je Leven!’
Een veelbelovende, misschien wel pretentieuze lokroep? Bij mij werkte het in ieder geval wel. Misschien was het de ‘Special Forces’-component die me over de streep trok – ik ben actief dienend reservist-militair. Misschien waren het die mooie foto’s en filmpjes op de website en Social Media? Misschien waren het wel de vlogs van Arie die me op goed onderbouwde manier duidelijk maakten dat het de moeite waard zou zijn om eens wat meer naar binnen te treden en wat te gaan doen aan (achterstallig)zelfonderhoud? Waarschijnlijk was het dit allemaal.
Omdat ik mezelf als een vrij nuchter persoon beschouw die graag zaken rationeel en wetenschappelijk benader, had ik wel mijn reservering: zou het niet te zweverig worden? Ik weet dat er meer is tussen hemel en aarde dan wij kunnen begrijpen, maar laten we niet doen of we dat toch snappen.
En ook: Heeft het voor mij nog wel nut? Ik ben al 59 en zit misschien daarom wel heel erg vast in mijn basis. Het werd dus nu of nooit. De veelgebruikte slogan ‘Verandering is altijd mogelijk, punt!’ en mijn vrij avontuurlijke en nieuwsgierige persoonlijkheid, hielpen met het laatste zetje. Het werd NU.
Dat ik op reis ging met volslagen vreemden was vooraf spannend maar bleek later goud waard. Hoe comfortabel is het om met mensen op stap te zijn, zonder je te hoeven conformeren aan je rol en gedrag dat je thuis vaak aanneemt bij de mensen die je al lang kent? Mezelf blootgeven en kwetsbaar opstellen was dus een spreekwoordelijk eitje en ik had stellig de indruk dat dit voor de anderen precies zo gold.
De trip begon al thuis en gelijk goed en intensief: Schrijf een brief aan jezelf en lees deze voor aan je coach, voorafgaand aan de reis. De coach leert jou en jouw dingen die mogelijk verdieping/verruiming/opruiming nodig hebben goed kennen en zelf heb je al de eerste beweging gemaakt. Proper preparation…
Ook voorafgaand aan de reis hebben we een meeting gehad in Barneveld waarbij we kennis konden maken met de andere deelnemers en coaches in opleiding en waarbij we onze bruikleenspullen (slaapzak, voedsel, etc..) konden ophalen. Comfortabel: we zouden uiteindelijk met 5 deelnemers, 1 chief-coach, 1 coach en twee coaches-in-opleiding de trip gaan doen. En toen werd het thuis pakken en stouwen.
De sfeer zat er vanaf de vertrekdag gelijk helemaal goed en ontspannen in. De (bege)leiding was duidelijk maar toegankelijk. Er werd de hele trip veel opengelaten en voorgelegd aan ons; niets werd opgedragen. Alles werd gevraagd en voorgesteld. Mooi om te weten dat je altijd je eigen keuzes kan maken. Na de vlucht werden we met busjes afgeleverd bij de Defenders, en kon de reis echt beginnen.
De eerste week was de noordelijke helft van het eiland niet toegankelijk (de wegen echt afgesloten) vanwege sneeuw en ijs, dus hebben we op de zuidelijke helft onze dingen gedaan. Fris zat ook daar, trouwens. Een prachtig en ongelofelijk ruig eiland. Juist die overweldigende natuur en soms ook de overweldigende ‘leegte’ zorgden ervoor dat ik overal in no time kon ‘aarden’ , het hoofd leeg kon maken en vanaf daar direct aan het werk kon. Het ‘niets’ was voor mij een heel sterk onderdeel van het totale reisconcept.
Één van de plaatsen die me bij zal blijven is de Yoda grot. In the middle of nowhere, terwijl het buiten sneeuwt bij een grot aan komen en dan horen: “ Zo, hier gaan we overnachten”. Terwijl het buiten droog werd, bleef het in de grot overal druppelen. Was het echt? Jazeker. En het was mooi. Kampvuur bouwen, eten en ook nog een werkvorm gedaan. Het was tenslotte geen vakantie😊. En dan de bivakzak neerleggen op een schaars droog plekje en heerlijk snurken. Wat een dag, wat een avond, wat een nacht…
De werkvormen die we op de diverse (vaak prachtige) locaties gedaan hebben, waren voor mij en niet alleen voor mij indrukwekkend, leerzaam, confronterend en zeker ook emotionerend. Hier zat en zit het echte werk in verstopt. Er is via deze werkvormen een hele mooie, stevige basis gelegd voor dat geestelijk zelfonderhoud. We zijn meegenomen in verschillende psychoanalytische methodes en technieken die me aanspraken: logisch en niet te zweverig. We zijn door de coaches met heel veel aandacht en geduld meegenomen in deze technieken en methodieken. Dat zij zich kwetsbaar opstelden vanuit hun ervaringen was waardevol (ook voor de coaches trouwens) en maakt een drempeltje die er mogelijk nog lag, direct gelijkvloers. Ook de coaches in opleiding die er bij waren hebben ook een zeer waardevolle rol gespeeld in deze werkvormen. Knap want dit alles moesten ze in stilte doen, zonder zich inhoudelijk te bemoeien met het daadwerkelijk coachen.
Helemaal niet zweverig? Nou… Tijdens één van de 1 op 1 werkvormen liep ik op goed moment ‘vast’ en hebben we het op voorstel van de coach over een andere boeg gegooid. Wat ik daar heb ervaren had ik van te voren niet durven denken, ik had er waarschijnlijk schamper om gelachen. Het werd een sessie die ik nooit meer ga vergeten.
De laatste dagen van de trip was het noorden van het eiland weer bereikbaar en daar zijn we dan ook naartoe gereden, door indrukwekkende en zeer diverse landschappen, soms ploegend door de sneeuw, in een sneeuwstorm en dan weer langs zonnige kustwegen waar de rendieren gewoon langs de weg staan. Ruige rotsformaties, gletsjers, stranden met ijsschotsen er op zo groot als een SUV , zwarte, platte, lege lavavlaktes zover het oog reikt, geisers, watervallen, spugende vulkanen….Zo prachtig, dat hele eiland.
Opeens was het ook weer voorbij. Na een legendarisch avondje stappen in Reykjavik was het zonder slapen direct door naar het vliegveld en voor ik het wist stond ik weer thuis. Fysiek redelijk uitgeput (Reykjavik…) maar geestelijk verrijkt. En voor ik het vergeet te melden: lachen is ook een emotie. Één die rijkelijk is aangesproken, deze trip.
‘De Coachingsreis van je Leven!’
Wat mij betreft een perfecte omschrijving die de lading volledig dekt. Het eerste stuk op IJsland, de rest ben je zelf van. Want deze onvergetelijke trip was ‘slechts’ de zeer stevige basis voor een geestelijk APK dat zoals de P al zegt, periodiek dient te gebeuren. Daar is dus ruimte voor nodig in het hoofd en een bepaald kennisniveau. De Coachingsreis heeft dat beiden voor mij perfect gefaciliteerd. En nu doorpakken en bijhouden. De coaches blijven onvoorwaardelijk en zonder uiterste houdbaarheidsdatum open staan voor feed back in dat eigen traject. Mooi toch?
