De ervaring van Rianne Verhoeve - De coachingreis van je leven

De ervaring van Rianne Verhoeve

Coachingsreis van je Leven > 4x4 editie > De ervaring van Rianne Verhoeve

Een coachingsreis…? Jij…? Veel mensen verklaarden me voor gek. Ergens begrijp ik het wel nadat ik in mijn leven 3 reizen vroegtijdig heb moeten afbreken door heimwee. Iets wat ik niet kon verklaren en ook niet kon accepteren. Hulp gezocht om erachter te komen waar dit aan kon liggen. Helaas kwam ik er niet achter en probeerde te accepteren dat reizen gewoon niet voor mij was weg gelegd.

Maar ergens heb ik de hoop nooit opgegeven. Ik heb een aantal reizen gemaakt met heimwee. Ik zorgde er altijd voor dat ik eventueel een weg terug had. Als we met het vliegtuig waren had ik van tevoren al gekeken wanneer er eventueel een vlucht terug zou gaan. Het idee om een uitweg te hebben, maakte me voor even rustig. Ondanks dat ik wist dat zo op vakantie gaan voor mijn geen ontspanning was, bleef ik het toch proberen in de hoop dat het toch ooit een keer beter zal gaan. En van elke reis leerde ik wat ik vooral niet moest doen en wat ik wel moest doen.

Dus ja, de reactie van mensen om mij heen begreep ik wel. Maar ergens had ik een heel sterk gevoel dat ik deze reis moest gaan maken. Ondanks dat dit in mijn hoofd de meest ‘onveilige’ situatie was die ik kon bedenken: reizen met een groep vreemde mensen. Dit waren voor mij in het ‘normale’ leven situaties om gewoon voor weg te lopen en vooral niet die kant op te gaan. Dit was ook precies waar ik tijdens de reis achter kwam.

Op dag 2 kwam de auto vast te zitten in de sneeuw. Einde van de middag dus het duurde ook niet lang meer voor het donker zouden zijn. Ik zie me daar nog staan hoe ik op een afstand naar de situatie keek. Daar stond ik dan in IJsland in the middle of nowhere met een vreemde groep mensen en een auto die vast zat. No control…  Daar besefte ik me opeens dat ik in het leven alleen maar bezig was om vooral niet uit mijn comfortzone te stappen. Als ik maar een klein beetje angst of een ongemakkelijk gevoel had, liep ik weg. Ik had mijn leven letterlijk jarenlang in een comfortabele stilstand gezet. En het bizarre is: dit heb ik totaal onbewust en uit zelfbescherming gedaan.

Het ging niet om de heimwee, dit was vooral een reactie op hoe ik in het leven stond en bepaalde emoties en situaties niet aanging in het leven. Ik leefde me leven, dacht niet na over mijn toekomst. Dacht niet na over wat ik wilde. Mijn motto was: als de ander blij is dan ben ik het ook. Het leven wat ik leidde was niet mijn leven. Mijn leven werd geleid door alles en iedereen om me heen en ik liet het gebeuren. Na dit korte besef moment in IJsland begonnen bij mij steeds meer puzzelstukjes op z’n plek te vallen hoe het toch kwam dat ik elke keer op hetzelfde punt uit kwam in het leven: somber, depressief en geen zin meer in het leven.  

Vind je het prettig om eerst eens persoonlijk kennis te maken? Of heb je nog vragen over de reizen of de coaches?

Neem dan gerust contact met ons op of laat simpelweg je gegevens achter en dan nemen we met alle plezier contact met jou op.

085-7444715
contact@sfib.nl